شنیدم یکی از موانع تصویب شهردار منتخب با رأی اکثریت (بدون اتفاق آرای اعضای شورای شهر)، تهدید برخی اعضای شورای شهر، مبنی بر ترک جلسه و از نصاب انداختن (و از رسمیت انداختن) جلسه رسمی شورای شهر است.
اگر این شنیده واقعیت داشته باشد، نکاتی در حاشیه این تهدید عرض می‌شود:
1. به نظر شخصی بنده، این تهدید، فقط یک تهدید است و رنگ واقعیت به خود نخواهد گرفت؛ بسیار بعید می‌دانم هیچ یک از اعضای فعلی شورای شهر، قصد جدی برای عملی کردن این تهدید داشته باشند!
و البته اگر چنین اقدامی صورت دهند، باید این اقدام را آخرین اقدام در عرصه فعالیت سیاسی و اجتماعی خود محسوب کنند؛ یعنی عملی کردن این اقدام، مساوی خواهد بود با پایان عمر فعالیت سیاسی و اجتماعی آن‌ها در این شهر؛ و بعید می‌دانم هیچ یک از اعضای فعلی شورا، حاضر باشند عواقب چنین اقدامی را بپذیرند!
علاوه بر آن که هزینه‌های فراوان برای ورود به شورا، با این تهدید، هیچ همخوانی ندارد؛ چه این هزینه‌ها بر اساس احساس تکلیف بوده باشد یا به هر نیت دیگری!
2. عضویت در شورای شهر، الزاماتی دارد؛ یعنی تمام افراد شورا، تعهداتی در خصوص مردم خواهند داشت و خودمختار نیستند که هر اقدامی که خواستند انجام دهند؛ از نصاب انداختن و غیبت عمدی در جلسات شورا، به سلب عضویت و تعقیب قضایی افراد منتهی خواهد شد. استعفای اعضای شورا هم طبق قانون مکانیزم خاصی دارد و عضو شورا در این موضوع مطلق‌العنان و صاحب‌اختیار مطلق نیست.
3. بر فرض یک یا چند نفر از اعضای شورا با روال قانونی از عضویت در شورا استعفا دهند و استعفای آن‌ها مورد قبول اکثریت اعضای شورا قرار گیرد؛ در این فرض، اعضای علی‌البدل شورای شهر در دوره کنونی، از لحاظ تخصص و تعهد، کمتر از اعضای شورای فعلی نیستند و به راحتی می‌توان شورا را ترمیم و جلسات را طبق روال برگزار کرد.
سخن نهایی این که به نظر شخصی نگارنده، تهدید برخی اعضا مبنی بر آبستراکسیون جلسه شورا برای انتخاب شهردار بر اساس رأی اکثریت (و بدون اتفاق آرا) فقط تهدیدی زبانی است و رنگ واقعیت به خود نخواهد گرفت.
همچنین معتقدم سیاست تلاش برای جلب اتفاق آرای اعضای شورا شهر در انتخاب شهردار، استدلال موجهی به همراه ندارد؛ و اگر منافعی داشته باشد، زیان تأخیر در انتخاب شهردار، بیش از منافع اتفاق آرای اعضای شورا در انتخاب شهردار است.